Gedoopt door de watervallen van Iguazú
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
26 Januari 2012 | Argentinië, Buenos Aires
Druppels vormen stromingen, stromingen razen naar beneden. Een luid geraas wat maar door blijft gaan. Een geluid van moeder natuur wat nergens mee te vergelijken is. Als muziek in je oren en tegelijk oorverdovend.
Het is warm en broeierig op de wandeling ernaar toe. Druk met vele Brazilianen die vakantie hebben. Daartussen een enkele toerist, zoals wij. Voel de koelte tegemoetkomen en spetters water op je huid.
En dan, een prachtig uitzicht over het geheel, de watervallen van Iguazú.
Een busreis van 20 uur maar het was het allemaal waard. Om dit te zien, magnifiek.
Heerlijk om weer na een stad dicht bij de natuur te zijn. En ook gezond. Bij een waterval bevinden zich vele negatieve ionen, ook wel de vitamines van de lucht genoemd.
Deze ionen worden aangemaakt door zonlicht, de aardkorststraling en door wrijving van de wind. Ook in de bergen,aan het strand en in de bossen zijn enorm veel van deze gratis vitamines aanwezig. En laat nou net bij een waterval de meeste van deze ionen te vinden zijn. Zij geven leven aan de lucht, en aan de mens. Je wordt er misschien wel een tikkeltje gelukkiger van ook.
Ik kreeg van het uitzicht en het geluid in ieder geval wel een grote glimlach op mijn gezicht.
De Iguazú watervallen zijn een van de breedste van de wereld, bijna 3000 m.
Door het midden van de watervallen die uitmonden in een rivier loopt de landsgrens tussen Brazilië en Argentinië Van beide kanten zijn de watervallen te zien.
Wij begonnen aan de Braziliaanse kant.
Vanaf deze kant heb je echt het panorama uitzicht over het geheel. Op verschillende punten in het park kan je het overweldigende uitzicht bekijken. Uiteindelijk loop je over een brug nog meer richting de waterval waar je zeker niet droog blijft.
Hierna wilden we ook nog een wandeling maken door het park waar veel wilde dieren te zien zijn. Jaguars zijn hier ook wel eens gespot. Helaas konden wij ze niet met eigen ogen gaan zien want aan deze kant van het park dien je een behoorlijk bedrag te betalen om een wandeling te maken. Dat lieten we dan maar even voor wat het was. Misschien maar goed ook.
De volgende dag stond de Argentijnse kant op het programma. Gezien we vanuit Brazilië kwamen moesten we eerst weer door de grenscontrole om weer nieuwe stempels te laten zetten in de paspoorten. Na lang wachten mocht de bus weer verder rijden naar de ingang van het park. Het viel meteen op dat het aan deze kant veel rustiger was maar misschien had het er ook mee te maken dat het een zondag was.
Hier kan je wel vrij wandelen over verschillende aangelegde paden en uiteindelijk konden we met een bootje naar het eiland San Martin wat zich midden tussen de watervallen bevind. Het kwik liep al aardig op, de verfrissende druppels van de waterval waren een fijne bijkomstigheid.
De Argentijnse kant is eigenlijk meer het attractiepark en waar je je midden tussen het hele gebeuren bevind. Geen beterder manier om dit met de snelle speedboot te doen die af en aan varen. Eerst vaar je rustig eropaf om foto's te maken van al dit watergeweld en stiekem zat ik een beetje op me stoel te wippen; Vamos! (gaan)
Als de matroos zijn regenjas aantrekt weet je dat het moment er aan zit te komen. En vanuit een rustig een paar knopen varen gaat ineens de boot vol gas vooruit. Richting de kleinere uitmondingen van de waterval. Een nat pak gegarandeerd. Nu zitten we letterlijk onder een waterval en ik steek mijn armen de lucht in, roep het uit van geluk, dit is fantastisch. Gedoopt door de Iguazú!
Zeiknat komen we weer aan wal, niets is meer droog maar met deze warmte geeft dat helemaal niet. Na de lunch, die ruw werd verstoord door dieren uit het park, zie foto, die er vandoor gingen met mijn empanades togen we naar een treintje. Deze brengt je naar Garganta del Diablo (duivelskeel), een ronding waar het water naar beneden loopt, een ronde waterval. Zoveel water, de bodem is niet te zien.
Ongelooflijk dat dit proces altijd maar blijft doorgaan, altijd zal het water blijven lopen recht naar beneden. Dag na dag, jaar naar jaar.
De foto's spreken boekdelen maar als je de kans krijgt; ga het met eigen ogen zien
Het is warm en broeierig op de wandeling ernaar toe. Druk met vele Brazilianen die vakantie hebben. Daartussen een enkele toerist, zoals wij. Voel de koelte tegemoetkomen en spetters water op je huid.
En dan, een prachtig uitzicht over het geheel, de watervallen van Iguazú.
Een busreis van 20 uur maar het was het allemaal waard. Om dit te zien, magnifiek.
Heerlijk om weer na een stad dicht bij de natuur te zijn. En ook gezond. Bij een waterval bevinden zich vele negatieve ionen, ook wel de vitamines van de lucht genoemd.
Deze ionen worden aangemaakt door zonlicht, de aardkorststraling en door wrijving van de wind. Ook in de bergen,aan het strand en in de bossen zijn enorm veel van deze gratis vitamines aanwezig. En laat nou net bij een waterval de meeste van deze ionen te vinden zijn. Zij geven leven aan de lucht, en aan de mens. Je wordt er misschien wel een tikkeltje gelukkiger van ook.
Ik kreeg van het uitzicht en het geluid in ieder geval wel een grote glimlach op mijn gezicht.
De Iguazú watervallen zijn een van de breedste van de wereld, bijna 3000 m.
Door het midden van de watervallen die uitmonden in een rivier loopt de landsgrens tussen Brazilië en Argentinië Van beide kanten zijn de watervallen te zien.
Wij begonnen aan de Braziliaanse kant.
Vanaf deze kant heb je echt het panorama uitzicht over het geheel. Op verschillende punten in het park kan je het overweldigende uitzicht bekijken. Uiteindelijk loop je over een brug nog meer richting de waterval waar je zeker niet droog blijft.
Hierna wilden we ook nog een wandeling maken door het park waar veel wilde dieren te zien zijn. Jaguars zijn hier ook wel eens gespot. Helaas konden wij ze niet met eigen ogen gaan zien want aan deze kant van het park dien je een behoorlijk bedrag te betalen om een wandeling te maken. Dat lieten we dan maar even voor wat het was. Misschien maar goed ook.
De volgende dag stond de Argentijnse kant op het programma. Gezien we vanuit Brazilië kwamen moesten we eerst weer door de grenscontrole om weer nieuwe stempels te laten zetten in de paspoorten. Na lang wachten mocht de bus weer verder rijden naar de ingang van het park. Het viel meteen op dat het aan deze kant veel rustiger was maar misschien had het er ook mee te maken dat het een zondag was.
Hier kan je wel vrij wandelen over verschillende aangelegde paden en uiteindelijk konden we met een bootje naar het eiland San Martin wat zich midden tussen de watervallen bevind. Het kwik liep al aardig op, de verfrissende druppels van de waterval waren een fijne bijkomstigheid.
De Argentijnse kant is eigenlijk meer het attractiepark en waar je je midden tussen het hele gebeuren bevind. Geen beterder manier om dit met de snelle speedboot te doen die af en aan varen. Eerst vaar je rustig eropaf om foto's te maken van al dit watergeweld en stiekem zat ik een beetje op me stoel te wippen; Vamos! (gaan)
Als de matroos zijn regenjas aantrekt weet je dat het moment er aan zit te komen. En vanuit een rustig een paar knopen varen gaat ineens de boot vol gas vooruit. Richting de kleinere uitmondingen van de waterval. Een nat pak gegarandeerd. Nu zitten we letterlijk onder een waterval en ik steek mijn armen de lucht in, roep het uit van geluk, dit is fantastisch. Gedoopt door de Iguazú!
Zeiknat komen we weer aan wal, niets is meer droog maar met deze warmte geeft dat helemaal niet. Na de lunch, die ruw werd verstoord door dieren uit het park, zie foto, die er vandoor gingen met mijn empanades togen we naar een treintje. Deze brengt je naar Garganta del Diablo (duivelskeel), een ronding waar het water naar beneden loopt, een ronde waterval. Zoveel water, de bodem is niet te zien.
Ongelooflijk dat dit proces altijd maar blijft doorgaan, altijd zal het water blijven lopen recht naar beneden. Dag na dag, jaar naar jaar.
De foto's spreken boekdelen maar als je de kans krijgt; ga het met eigen ogen zien
-
26 Januari 2012 - 22:07
HarryMeijer Blaricum:
Grappig, ik kreeg net een mail van een andere Terschellinger. Hij is afgereisd naar Bogota in Colombia, erg gevaarlijk. Gossen Bos. Jullie zijn reislustig. Wat die doop met water betreft, bedoel je dat bijbels?
Nee, niet jaloers, ik gun het je, ik durfde het niet. Alweer: Veel plezier!
-
27 Januari 2012 - 00:17
Maarten:
Gaaf daar he!
Je zit net achter mijn huisgenootje met je reis.
Als je een frank tegen komt die met z'n zus reist uit rotterdam dan weet je hoe laat het is ;)
Veel succes nog columbus uit de 20e eeuw! -
27 Januari 2012 - 06:40
Nic:
Hey Marloes,
De watervallen zijn inderdaad één van de wereldwonderen van de natuur. Ik heb ze van dichtbij mogen zien op de grens van Canada en de VS. Daar bevinden zich de Niagara Falls. Heel gaaf om dit van dichtbij te zien en te beleven.
Hele dikke kus en knuffel
Nic -
29 Januari 2012 - 17:41
Nancy En Ed:
Lieve Marloes,
Klinkt wel fantastisch. Avontuur zullen we maar zeggen. Niet te veel knipoogjes hoor!
Wij zijn inmiddels vanuit Bangkok naar het noorden getrokken en gaan richting grens van Laos. Daar willen wij op de Mekong afzakken Laos in.
Heel wat verhalen straks uit te wisselen. Let wel op met al deze mooie Zuid Amerikaanse mannen. Maar geniet vooral en dat doen jullie wel zo te horen.
Heel veel liefs xxx Nancy en Ed -
30 Januari 2012 - 05:18
Nancy:
Ik wilde snel reageren gisteren en had nog niet alle verslagen gelezen alleen de tango. Maar inmiddels zijn wij in Chang Rai aangekomen en zit ik tegenover het busstation koffie te drinken met free Wifi. Dus ik ben nu helemaal bij vanaf het moment dat je gedropt bent op Schiphol. Couch surfen was dus goed bevallen en volgens mij hebben de Marloesjes veel plezier.
De voetstappen zijn geweldig. Misschien moeten we dat in de tuin proberen. Zal ik dan eindelijk met Ed de tango dansen? Ik weet het gaat hem niet worden. It takes two to tango.
En dan de watervallen! Prachtig! Wat een natuur.
Dikke kus xxx Nancy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
