Alice Springs, Uluru & Kata Tjuta
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
22 Juni 2010 | Australië, Alice Springs
Gezien je in Darwin nergens gratis kan kamperen en zomaar ergens staan illegaal is, zijn de vele backpackers altijd creatief als het om zo goedkoop mogelijk gaat.We hoorden al van anderen dat de politie hier aardig streng is en waar veel backpackers overnachten op een parkeerplaats vlak bij zee leek het ons verstandiger om de nacht door te brengen in een woonwijk. Ik sliep al niet zo lekker want ik voelde overal muggenbultjes en de nachtrust werd rond middernacht bruut verstoord door een tuinfeestje wat tot in de vroege uurtjes doorging. Maar we waren niet aangehouden en een ontbijtje, overkijkend de zee maakte al weer veel goed. Bij een nadere inspectie bleek ik echt onder de rode bultjes te zitten wat mij aardig gek maakte van de jeuk, dat kon geen muggenwerk zijn.
Voordat we Darwin verlaten wilden we toch nog een toeristenattractie bezoeken en dat was vissen voeren. Maar wat we al snel leerden ook hier werd weer grof geld voor gevraagd, dan maar even een kijkje over de schutting naar de visjes.
Snel lieten we Darwin achter ons want de volgende bestemming lag nog kilometers ten zuiden, Alice Springs. De eerste stop op deze route was het prachtige Robin Falls. Heerlijk verfrissend om onder een waterval te staan en hier hadden we zelfs de luxe van een eigen badje voor ons kamp.
Ook de volgende dag stond weer in het teken van water, zwemmen in een hot spring. Hier was het water 32 graden en wordt je meegvoerd door de stroming langs het riet. Echt paradijselijk.
Tennant Creek is de laatste plaats voor Alice Springs waar je boodschappen kan doen. Verbazing overvalt me toch wel over de aboriginals. In de dorpjes zie je ze een beetje rondhangen, zittend onder een boom of voor de supermarkt waar je gewoon onwel wordt van de lucht die om ze heen hangt. Niet dat wij nu elke dag douchen maar er is toch wel een grens. Worden ze aan hun lot overgelaten of wordt er toch wel wat voor ze gedaan of willen ze niet? Er worden wel steeds meer projecten opgezet voor deze bevolkingsgroep maar in hoeverre komt dat bij hun terecht? Oftewel links praten, rechts zakken vullen? Ik weet het niet. Misschien kom ik onderweg nog wel een Aboriginal tegen die nog dicht bij de eeuwenoude gebruiken en tradities staat, iemand die je intrigeert en misschien wat kan leren. Ik hoop het. De laatste overnachtingsplaats voor AC is Devils Marbles. Een plek omringt door grote rotsblokken die zomaar uit het niets opdoemen in het landschap.Indrukwekkend om hier de zonsondergang en opgang te zien. Al snel naderen we eindelijk Alice Springs waar we ook weer snel uitrijden want ons doel komt dichterbij, Uluru. Nouja, het is dan nog wel 450 km rijden maar dat is al dagelijkse kost. Het valt me op dat het nog best groen is onderweg, veel struiken en boompjes en hier en daar wat koeien of een verdwaalde kameel. Verder ziet het er wel als niemandsland uit. Maar vergis je niet, bijna alle grond behoord wel iemand toe, is het niet een boer dan is het wel Aboriginal grond.
De wekker gaat vroeg, heel vroeg en het is ijskoud buiten. In de outback wordt het heel koud 's nachts en als je dan in een auto slaapt met enkel een slaapzakje is het wel even afzien. Met slaapzakken om ons heengewikkeld rijden we naar de Uluru voor de zonsopgang. Het heeft altijd wel wat om zo vroeg op te staan om iets te gaan aanschouwen samen met anderen. Dit was toch wel heel mooi en de eerste zonnestralen warmden mijn koude lichaam gelukkig iets op.De Uluru, welke 600 miljoen jaar oud is, bevind zich in 'the red centre', het midden van Australië, iets wat je toch wel heb moeten zien als je hier bent. Een beklimming wordt door de Aboriginals niet op prijs gesteld, immers het is heilige grond. Ze noemen mensen die het wel doen ook wel mingers, mieren. Uit respect voor hun hebben wij deze dan ook niet beklommen.
Naast de Uluru bevind zich nog een heilige rotsformatie, de Kata Tjuta, ook wel The Olgas genoemd wat vele hoofden betekend. Om deze hebben we een muntje gegooid want ik zeg heel eerlijk, ik ben geen rots persoon, ik kan uren naar de zee kijken maar rotsen? Ik heb er gewoon niet zoveel mee. Maar het muntje viel op kop, oftewel de koppen van de Kata Tjuta dus ik moest er nog een dagje aan geloven. Maar toch ben ik blij dat ik het heb gezien en de wandeling van 7 km 'Valley of the Winds' was toch wel heel indrukwekkend. Je loopt dan echt tussen de rotsen door en dan opeens sta je bovenaan kijkend over een vallei vol met groene bomen en struiken waar de kangoeroes rondhuppelen. Na deze inspanning, die ik toch wel een beetje voelde in mijn benen gezien we meer in de auto zitten dan de benenwagen gebruiken was het alweer tijd voor de zonsondergang. Zoals dat hier is, die luchten met alle kleurenpracht, dan kan je alleen maar stil zijn en genieten van wat je ziet..
Het outback rijden valt reuze mee, je komt met regelmaat andere auto's tegen en ook de tankstations zijn hier goed voorzien. Op de terugweg naar Alice Springs stoppen we voor een auto die zonder benzine staat maar helaas voor hun rijden wij niet op diesel. Zolang je je gezond verstand gebruikt en genoeg benzine en water bij je hebt komt het vast wel goed. Nadat we weer terug zijn gereden naar Alice Springs zullen we weer verder door de outback gaan richting de kust, Cairns.
Tot de volgende keer!
Voordat we Darwin verlaten wilden we toch nog een toeristenattractie bezoeken en dat was vissen voeren. Maar wat we al snel leerden ook hier werd weer grof geld voor gevraagd, dan maar even een kijkje over de schutting naar de visjes.
Snel lieten we Darwin achter ons want de volgende bestemming lag nog kilometers ten zuiden, Alice Springs. De eerste stop op deze route was het prachtige Robin Falls. Heerlijk verfrissend om onder een waterval te staan en hier hadden we zelfs de luxe van een eigen badje voor ons kamp.
Ook de volgende dag stond weer in het teken van water, zwemmen in een hot spring. Hier was het water 32 graden en wordt je meegvoerd door de stroming langs het riet. Echt paradijselijk.
Tennant Creek is de laatste plaats voor Alice Springs waar je boodschappen kan doen. Verbazing overvalt me toch wel over de aboriginals. In de dorpjes zie je ze een beetje rondhangen, zittend onder een boom of voor de supermarkt waar je gewoon onwel wordt van de lucht die om ze heen hangt. Niet dat wij nu elke dag douchen maar er is toch wel een grens. Worden ze aan hun lot overgelaten of wordt er toch wel wat voor ze gedaan of willen ze niet? Er worden wel steeds meer projecten opgezet voor deze bevolkingsgroep maar in hoeverre komt dat bij hun terecht? Oftewel links praten, rechts zakken vullen? Ik weet het niet. Misschien kom ik onderweg nog wel een Aboriginal tegen die nog dicht bij de eeuwenoude gebruiken en tradities staat, iemand die je intrigeert en misschien wat kan leren. Ik hoop het. De laatste overnachtingsplaats voor AC is Devils Marbles. Een plek omringt door grote rotsblokken die zomaar uit het niets opdoemen in het landschap.Indrukwekkend om hier de zonsondergang en opgang te zien. Al snel naderen we eindelijk Alice Springs waar we ook weer snel uitrijden want ons doel komt dichterbij, Uluru. Nouja, het is dan nog wel 450 km rijden maar dat is al dagelijkse kost. Het valt me op dat het nog best groen is onderweg, veel struiken en boompjes en hier en daar wat koeien of een verdwaalde kameel. Verder ziet het er wel als niemandsland uit. Maar vergis je niet, bijna alle grond behoord wel iemand toe, is het niet een boer dan is het wel Aboriginal grond.
De wekker gaat vroeg, heel vroeg en het is ijskoud buiten. In de outback wordt het heel koud 's nachts en als je dan in een auto slaapt met enkel een slaapzakje is het wel even afzien. Met slaapzakken om ons heengewikkeld rijden we naar de Uluru voor de zonsopgang. Het heeft altijd wel wat om zo vroeg op te staan om iets te gaan aanschouwen samen met anderen. Dit was toch wel heel mooi en de eerste zonnestralen warmden mijn koude lichaam gelukkig iets op.De Uluru, welke 600 miljoen jaar oud is, bevind zich in 'the red centre', het midden van Australië, iets wat je toch wel heb moeten zien als je hier bent. Een beklimming wordt door de Aboriginals niet op prijs gesteld, immers het is heilige grond. Ze noemen mensen die het wel doen ook wel mingers, mieren. Uit respect voor hun hebben wij deze dan ook niet beklommen.
Naast de Uluru bevind zich nog een heilige rotsformatie, de Kata Tjuta, ook wel The Olgas genoemd wat vele hoofden betekend. Om deze hebben we een muntje gegooid want ik zeg heel eerlijk, ik ben geen rots persoon, ik kan uren naar de zee kijken maar rotsen? Ik heb er gewoon niet zoveel mee. Maar het muntje viel op kop, oftewel de koppen van de Kata Tjuta dus ik moest er nog een dagje aan geloven. Maar toch ben ik blij dat ik het heb gezien en de wandeling van 7 km 'Valley of the Winds' was toch wel heel indrukwekkend. Je loopt dan echt tussen de rotsen door en dan opeens sta je bovenaan kijkend over een vallei vol met groene bomen en struiken waar de kangoeroes rondhuppelen. Na deze inspanning, die ik toch wel een beetje voelde in mijn benen gezien we meer in de auto zitten dan de benenwagen gebruiken was het alweer tijd voor de zonsondergang. Zoals dat hier is, die luchten met alle kleurenpracht, dan kan je alleen maar stil zijn en genieten van wat je ziet..
Het outback rijden valt reuze mee, je komt met regelmaat andere auto's tegen en ook de tankstations zijn hier goed voorzien. Op de terugweg naar Alice Springs stoppen we voor een auto die zonder benzine staat maar helaas voor hun rijden wij niet op diesel. Zolang je je gezond verstand gebruikt en genoeg benzine en water bij je hebt komt het vast wel goed. Nadat we weer terug zijn gereden naar Alice Springs zullen we weer verder door de outback gaan richting de kust, Cairns.
Tot de volgende keer!
-
22 Juni 2010 - 07:12
Marloes:
Schatje, wow wat een mooi verhaal weer. En wat een indrukwekkende foto's!! spreek je hopelijk weer snel! Geniet maar lekker! Mis je! xx -
22 Juni 2010 - 07:23
Harry Meijer:
En wij, Brigitte en ik "moeten" het dit jaar "alleen maar" met Terschelling doen. Maar zonsondergang is daar ook mooi! En de kip uit het vuistje is ook lekker. Nee, dat zeg ik niet om jou jaloers te maken, wij zijn wel een beetje jaloers op jou.
Genieten maar weer,groetjes, Harry en Brigitte. -
22 Juni 2010 - 15:51
Marlien:
wie is koen?? :) -
22 Juni 2010 - 19:00
Wietske:
WOW!! Wat een gafe foto's! Die luchten zijn echt fantastisch. Kan je nog steeds al dat moois in je opnemen? Nog niet verzadigd? Vast wel, als ik je verhalen zo lees. Geniet lekker verder.
Liefs Wiets -
25 Juni 2010 - 20:13
Jack Spijkerman:
HOi
miste op Oerol maar zie nu dat je een fantastische reis maakt, geniet erva, veel plezier
groeten
Jack -
26 Juni 2010 - 10:17
Rutger:
Hoi Marloes,
Hier alles oké, Erwin zit in Cornwall, voor z'n opleiding instructeur
jetski[voor begeleiden strandwachten] voor de KNRM
Dus jullie zitten nu beide in het buitenland.
Kus en, take care !
-
26 Juni 2010 - 15:07
Arjen:
Hee marloes, Wat een prachtig verhaal en mooie impressies van wat je daar beleeft. Stiekem ben ik jaloers. Ik hoop dat je nog een echte oer aboriginal tegen komt, zou prachtig zijn. Leuk dat je weer een reismaatje hebt. Zet hem op en geniet,
Dikke zoen, arjen -
26 Juni 2010 - 15:08
Arjen,:
Ooh ps. ben aangenomen voor de kunstacademie. x -
28 Juni 2010 - 21:04
Beer:
Hee meissie,
Wat klinkt het allemaal weer geweldig! Al die ongelofelijk mooie zonsop- en ondergangen.. wauw! Zo te horen beleef je iedere dag wat nieuws en is er nog genoeg om te ontdekken, super om er op deze manier ook wat van mee te krijgen! Ik ben trouwens ook wel benieuwd wie Koen is ;) Vertel je er in je volgende berichtje meer over? :D
Kuss -
29 Juni 2010 - 12:54
Ilse:
Marloes! Wat een mooi verhaal weer en wat een mooie foto's!
Zegguuuh...blijf je nog lang weg? :P Nee hoor, geniet er van! ;) -
07 Juli 2010 - 07:34
Tim:
Zit op mn werk en bedenk me opeens, volgens mij zit die Marloes nog steeds in Australie.... Dus ipv werken mijn tijd eerst maar even besteden aan de werkelijk belangrijke zaken, wegdromen bij jou verhalen... Tja met de dag jaloerser, nog steeds, voel me nog steeds de grootste dombo dat ik ooit terug ben gegaan :)
Leuk weer allemaal...
X -
10 Juli 2010 - 20:25
Omavanjose:
hallo marloes.
fijn dat het zo goed met je gaat.geniet er maar van hoor.jose komt de 20 ste naar huis
groetjes van oma en opa boon. -
13 Juli 2010 - 06:16
Piet En Nel Boersma:
Hoi Marloes
Wij volgen je steeds en genieten van je verhaal en de mooie foto,s. Wat zie je veel!!Wij horen van oma Wies natuurlijk ook de trotse verhalen. Geniet er van. groetjes uit Julianadorp
Piet en nel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
