One week in Bangkok
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
06 September 2010 | Thailand, Bangkok
Na een heerlijke tijd te hebben gehad op Koh Phangan kreeg ik weer de kriebels om verder te reizen.
Om in Bangkok te komen neem ik de nachttrein die er zo'n twaalf uur over doet, de drie uur vertraging niet mee gerekend. Ik was wel zo wijs om een bed te reserveren en niet een stoel, een goede keuze bleek later, heerlijk geslapen in mijn ieniemienie bedje. Als Bangkok opdoemt herken ik nog weinig van de vorige keer maar de hoevele tuktuks komen me wel bekend voor. Ik besluit om het eerst maar even rustig aan te doen, later wordt dit me opgelegd door een voedselvergiftiging. Na een bezoekje aan een dokter en een zak pillen in mijn hand gaat het gelukkig al wat beter maar ik zal het heerlijke eten hier toch even een paar dagen aan mij voorbij moeten laten gaan.
Een beetje zenuwachtig verlaat ik de volgende ochtend mijn guesthouse. Per boot, een algemeen vervoersmiddel hier in Bangkok, en kom ik aan op een pier een paar km verderop.
Ik herken deze pier, hier ben ik vier jaar geleden ook geweest toen ik tijdens mijn studie een uitwisseling had in Thailand. Ik vervolg mijn weg richting Wat Mahathat, een tempel. Onderweg kom ik al veel monniken tegen in het oranje. Ikzelf ben gekleed in wit, uit respect,wat niet opgelegd wordt maar wel gewaardeerd. Als ik bij de Wat aankom ontmoet ik Charlie, hij werkt voor de Wat en geeft mij een introductie in Vipasana.
Vipasana is een meditatiemethode met als doel rust te vinden en langzamer te reageren op invloeden van buitenaf. Vipasana betekent letterlijk het observeren van dingen zoals ze zijn, niet slechts zoals ze schijnen te zijn.
Er zijn vier stappen hiervoor; staan,lopen,zitten en liggen. Door bewust te worden van deze stappen wanneer je deze doet creëer je meer bewustwording in je hoofd.
Deze stappen bestaan weer uit kleinere stappen die je doet en tegen jezelf zegt dat je ze gaat doen. Bij stilstaan zeg je tegen jezelf 3x stil staan, voordat je gaat lopen zeg je tegen jezelf intentie om te lopen, ook weer drie keer. Daarna zet je je rechtervoet voor je linkervoet neer en ook hierbij zeg je tegen jezelf; rechtervoet eerst en daarna linkervoet eerst. Elke stap die je zet duurt ongeveer 12 seconden.
Na een stukje lopen stop je weer en begint het van voren af aan met een draai er ook nog in.
Dit ziet eruit alsof we als een stel zombies door de ruimte lopen en klinkt je vast bizar in de oren. Maar als je het uit gaat proberen kom je erachter dat het best moeilijk is, je wankelt zo nu en dan zelfs. Dit is al een gekke gewaarwording, immers staan en lopen doe je al de tijd in je dagelijkse bezigheden en nu je er bewust van wordt ervaar je het heel anders. Na ongeveer 20 min heen en weer lopen is het tijd om de meditatie voort te zetten in zittende houding. Van het lopen krijg je na een tijdje al kramp dus zitten is dan even een welkome houding. Tijdens het zitten in lotushouding let je op je ademhaling in je buik. Het is de kunst om je gedachtes te negeren en alleen op je ademhaling te letten. Probeer het maar eens, je zal zien dat je het niet lang vol houdt. Daarnaast krijg je naderhand ook kramp en ook hierbij geldt, zo lang mogelijk proberen te negeren. Maar oefening baart kunst en ik begon met 15 minuten, nu is een halfuur zitten haalbaar.
Tijdens het mediteren realiseer ik me dat ik wel veranderd ben tijdens mijn reis. Anders had ik hier nooit tussen de monniken gezeten. Ik heb niet de intentie om monnik te worden, verre van dat maar bewustwording door middel van meditatie en daardoor rust te creëren,waarom niet? Het is ook absoluut geen sektarische techniek, Boeddhisme is geen religie, en er is niks bovennatuurlijks aan. Het is ook maar net hoe jij het kan vertalen naar je eigen leefswijze. Vaak zijn Oosterse opvattingen onbegrijpelijk voor ons westerlingen doordat hun denken anders is. Maar als je begrijpt wat ze bedoelen kan je daar je eigen vorm aan geven en vertalen naar een manier die voor jou werkt. Iets wat ik maar niet begreep is waarom ze hier in Azië een 'tuinslang' naast de toilet hebben hangen. Na me al die tijd hiervan afzijdig te hebben gehouden bedacht ik me om het toch eens te proberen en nu ben ik helemaal om. Moraal van dit verhaal; oordeel niet te snel over dingen die je nog nooit heb geprobeerd of waar je geen weet van hebt het kan best zijn dat je dan mooie ervaringen mist.
Bangkok herbergt ook een van de grootste Chinese wijken ter wereld. Een bezoekje daaraan is zeker een aanrader en je komt er weinig toeristen tegen. Ik vind het altijd heerlijk om mezelf te verrassen en om op ontdekking te gaan in een stad. Zonder plattegrond op je gevoel afgaan en zo je eigen schatten ontdekken. Zo kom ik bij een prachtige tempel uit, een goed dim sum restaurant, heerlijke voetmassage maar bovenal het prachtige kleurrijke en rumoerige leven in de straatjes. Vrouwen met witte gezichten zitten op een krukje langs een drukke straat, wat zijn ze toch aan het doen vraag ik me af. Het wordt Mung Ming genoemd, een schoonheidsbehandeling voor je gezicht. Ze vragen of ik ook wil en de Chinezen maken druk foto's van mij want een buitenlander die dit ondergaat zien ze niet vaak. Mijn gezicht wordt ook wit bepoederd en daarna wordt met een draad die de vrouw tussen vingers en haar tanden houdt mijn gezicht geflost, je kleine fijne haartjes van je gezicht geplukt. Mijn voorhoofd mag ze te werk gaan maar de rest van mijn gezicht laat ik voor wat het is. Echt ontspannen is het niet en na de behandeling voelt mijn voorhoofd eng glad. Terwijl ik het straatbeeld aan mij voorbij laat gaan bedenk ik me dat ik me toch wel erg thuis voel in Azië. Ben ik in een vorig leven misschien een Aziaat geweest of is het omdat men hier meer van mijn lengte is?
Tijdens mijn reis heb ik bij een bezoek aan een guesthouse mijn beroep op een registratieformulier regelmatig moeten invullen. Met een glimlach vulde ik reiziger in en heb tien geweldige mooie en gelukkige maanden mogen meemaken. Nu komt er een einde aan en vlieg ik morgen richting huis. Wat zal er nu op mijn pad komen? Wat zal mijn volgende beroep worden en waar? Ik pluk de dag en sta open voor de dingen die komen, een spannende tijd.
Wordt vervolgd..
Om in Bangkok te komen neem ik de nachttrein die er zo'n twaalf uur over doet, de drie uur vertraging niet mee gerekend. Ik was wel zo wijs om een bed te reserveren en niet een stoel, een goede keuze bleek later, heerlijk geslapen in mijn ieniemienie bedje. Als Bangkok opdoemt herken ik nog weinig van de vorige keer maar de hoevele tuktuks komen me wel bekend voor. Ik besluit om het eerst maar even rustig aan te doen, later wordt dit me opgelegd door een voedselvergiftiging. Na een bezoekje aan een dokter en een zak pillen in mijn hand gaat het gelukkig al wat beter maar ik zal het heerlijke eten hier toch even een paar dagen aan mij voorbij moeten laten gaan.
Een beetje zenuwachtig verlaat ik de volgende ochtend mijn guesthouse. Per boot, een algemeen vervoersmiddel hier in Bangkok, en kom ik aan op een pier een paar km verderop.
Ik herken deze pier, hier ben ik vier jaar geleden ook geweest toen ik tijdens mijn studie een uitwisseling had in Thailand. Ik vervolg mijn weg richting Wat Mahathat, een tempel. Onderweg kom ik al veel monniken tegen in het oranje. Ikzelf ben gekleed in wit, uit respect,wat niet opgelegd wordt maar wel gewaardeerd. Als ik bij de Wat aankom ontmoet ik Charlie, hij werkt voor de Wat en geeft mij een introductie in Vipasana.
Vipasana is een meditatiemethode met als doel rust te vinden en langzamer te reageren op invloeden van buitenaf. Vipasana betekent letterlijk het observeren van dingen zoals ze zijn, niet slechts zoals ze schijnen te zijn.
Er zijn vier stappen hiervoor; staan,lopen,zitten en liggen. Door bewust te worden van deze stappen wanneer je deze doet creëer je meer bewustwording in je hoofd.
Deze stappen bestaan weer uit kleinere stappen die je doet en tegen jezelf zegt dat je ze gaat doen. Bij stilstaan zeg je tegen jezelf 3x stil staan, voordat je gaat lopen zeg je tegen jezelf intentie om te lopen, ook weer drie keer. Daarna zet je je rechtervoet voor je linkervoet neer en ook hierbij zeg je tegen jezelf; rechtervoet eerst en daarna linkervoet eerst. Elke stap die je zet duurt ongeveer 12 seconden.
Na een stukje lopen stop je weer en begint het van voren af aan met een draai er ook nog in.
Dit ziet eruit alsof we als een stel zombies door de ruimte lopen en klinkt je vast bizar in de oren. Maar als je het uit gaat proberen kom je erachter dat het best moeilijk is, je wankelt zo nu en dan zelfs. Dit is al een gekke gewaarwording, immers staan en lopen doe je al de tijd in je dagelijkse bezigheden en nu je er bewust van wordt ervaar je het heel anders. Na ongeveer 20 min heen en weer lopen is het tijd om de meditatie voort te zetten in zittende houding. Van het lopen krijg je na een tijdje al kramp dus zitten is dan even een welkome houding. Tijdens het zitten in lotushouding let je op je ademhaling in je buik. Het is de kunst om je gedachtes te negeren en alleen op je ademhaling te letten. Probeer het maar eens, je zal zien dat je het niet lang vol houdt. Daarnaast krijg je naderhand ook kramp en ook hierbij geldt, zo lang mogelijk proberen te negeren. Maar oefening baart kunst en ik begon met 15 minuten, nu is een halfuur zitten haalbaar.
Tijdens het mediteren realiseer ik me dat ik wel veranderd ben tijdens mijn reis. Anders had ik hier nooit tussen de monniken gezeten. Ik heb niet de intentie om monnik te worden, verre van dat maar bewustwording door middel van meditatie en daardoor rust te creëren,waarom niet? Het is ook absoluut geen sektarische techniek, Boeddhisme is geen religie, en er is niks bovennatuurlijks aan. Het is ook maar net hoe jij het kan vertalen naar je eigen leefswijze. Vaak zijn Oosterse opvattingen onbegrijpelijk voor ons westerlingen doordat hun denken anders is. Maar als je begrijpt wat ze bedoelen kan je daar je eigen vorm aan geven en vertalen naar een manier die voor jou werkt. Iets wat ik maar niet begreep is waarom ze hier in Azië een 'tuinslang' naast de toilet hebben hangen. Na me al die tijd hiervan afzijdig te hebben gehouden bedacht ik me om het toch eens te proberen en nu ben ik helemaal om. Moraal van dit verhaal; oordeel niet te snel over dingen die je nog nooit heb geprobeerd of waar je geen weet van hebt het kan best zijn dat je dan mooie ervaringen mist.
Bangkok herbergt ook een van de grootste Chinese wijken ter wereld. Een bezoekje daaraan is zeker een aanrader en je komt er weinig toeristen tegen. Ik vind het altijd heerlijk om mezelf te verrassen en om op ontdekking te gaan in een stad. Zonder plattegrond op je gevoel afgaan en zo je eigen schatten ontdekken. Zo kom ik bij een prachtige tempel uit, een goed dim sum restaurant, heerlijke voetmassage maar bovenal het prachtige kleurrijke en rumoerige leven in de straatjes. Vrouwen met witte gezichten zitten op een krukje langs een drukke straat, wat zijn ze toch aan het doen vraag ik me af. Het wordt Mung Ming genoemd, een schoonheidsbehandeling voor je gezicht. Ze vragen of ik ook wil en de Chinezen maken druk foto's van mij want een buitenlander die dit ondergaat zien ze niet vaak. Mijn gezicht wordt ook wit bepoederd en daarna wordt met een draad die de vrouw tussen vingers en haar tanden houdt mijn gezicht geflost, je kleine fijne haartjes van je gezicht geplukt. Mijn voorhoofd mag ze te werk gaan maar de rest van mijn gezicht laat ik voor wat het is. Echt ontspannen is het niet en na de behandeling voelt mijn voorhoofd eng glad. Terwijl ik het straatbeeld aan mij voorbij laat gaan bedenk ik me dat ik me toch wel erg thuis voel in Azië. Ben ik in een vorig leven misschien een Aziaat geweest of is het omdat men hier meer van mijn lengte is?
Tijdens mijn reis heb ik bij een bezoek aan een guesthouse mijn beroep op een registratieformulier regelmatig moeten invullen. Met een glimlach vulde ik reiziger in en heb tien geweldige mooie en gelukkige maanden mogen meemaken. Nu komt er een einde aan en vlieg ik morgen richting huis. Wat zal er nu op mijn pad komen? Wat zal mijn volgende beroep worden en waar? Ik pluk de dag en sta open voor de dingen die komen, een spannende tijd.
Wordt vervolgd..
-
06 September 2010 - 05:42
Mimi :
Ik voelde me eventjes in Bangkok terwijl ik je verslag las: grote klasse, Marloes!
Net als jij ben ik heel gelukkig in het Verre Oosten. De mensen, het eten, de geuren, de temperatuur, de architectuur, maken een verblijf daar heel aantrekkelijk. Goede reis terug en sterkte gewenst met de gewenning in het Westen! Liefs, M -
06 September 2010 - 08:53
Marlien:
tsja ik kan niets anders doen dan me daarbij aansluiten.. voel me ook altijd heerlijk in azie!
Maar dat van in je vorige leven aziaat te zijn geweest daar zit wat in; we zijn 1 meter 50 en houden van pittig eten..
Goeie terugreis lieverd! -
06 September 2010 - 10:12
Beer:
Hee meissie!
Wat heb je weer een mooi verhaal geschreven! Ik denk dat ik ook maar ga sparen voor een ticket! Je kunt terug kijken op 10 hele bijzondere maanden waarin je super veel hebt beleefd en geleerd! Wel fijn dat je nu even naar huis komt zodat we hier van je aanwezigheid kunnen genieten! Hopelijk tot snel!
Dikke knuffel -
06 September 2010 - 11:50
Harry Meijer:
Ha Marloes,
Nou, jij hebt "mijn" Brigitte erg blij gemaakt met je verslag en foto's van Bangkok. Zij was daar 2 jaar geleden slechts 3 dagen, maar toch..
Welkom weer in Nederland morgen.
Harry en Brigitte. -
06 September 2010 - 15:59
Lisette:
Hey marloesje!
Wat een prachtig mooie reis heb je gemaakt! Helaas voor je is je reis nu voorbij, maar je zal ook wel weer een beetje terug verlangen naar nl?
Heb je al enig idee wat je gaat doen als je terug bent of waar je gaat wonen? Terschelling, a'dam? Ik werk tegenwoordig in a'dam, erg leuk!
Ben benieuwd wat je plannen zijn, kan me nog wel een plan van me herinneren van voor je reis, die je van plan was na je reis te gaan oppakken... Ben benieuwd!
Voor nu een hele goede terugreis en alvast veel succes met het opnieuw inburgeren in nl, hoop voor je dat je niet een al te grote omgekeerde cultuurshock zal krijgen met het wennen aan nl!
Nou tot snel!
Groetjes liset -
06 September 2010 - 18:20
Wietske:
Hé Marloes,
Wat een avontuur....10 maanden op pad, mensen ontmoeten, afscheid nemen, mooie dingen bekijken, vreemde culturen eigen maken....fantastisch dat je dit hebt gedaan. En dan nu weer naar Nederland, ik kan me voorstellen dat dat even wennen wordt. Laat maar weten wanneer je in Amsterdam bent, dan gaan we een borrel doen en kan ik je verhalen live horen.
Liefs Wiets -
07 September 2010 - 01:54
Marloes:
Liefje, volgens mij is die reis van jou nog maar net begonnen... maar ben idd benieuwd waar je over een jaar staat.. wellicht nog even naast mij op de eiffeltoren :P of nog even samen aan het surfen in San Diego?? Love you!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
