Mag ik op jouw bank slapen?
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
19 Januari 2012 | Argentinië, Buenos Aires
'Couchsurfing, het grootste internationale gastvrijheidsnetwerk op internet'. (Wikipedia)
Wat is couchsurfen? Bij iemand thuis logeren, op een bank en als je geluk hebt zelfs een eigen bed. Om zo echt de mensen te leren kennen die er wonen.
Spannend bij wie je terecht komt. Maar er zit meer achter dan alleen een gratis slaapplek.
Enorme gastvrijheid, én dat is onbetaalbaar ontdekte ik in Buenos Aires.
Ik ben te gast bij Mariana en Ariel. Echte porteños, inwoners van Buenos Aires. Ik ben nog geen uur binnen in hun appartement of krijg al mijn eigen sleutels. Wat een vertrouwen.
Hoe kwam ik bij hun terecht?
Wel, dat gaat allemaal via internet, via de site van couchsurfing. Nadat je een profiel hebt aangemaakt waarin je wat over jezelf verteld kan je via de site in contact komen met anderen. Voor een overnachting maar het kan ook zijn voor een koffie, eten of een evenement georganiseerd door couchsurfleden.
Mijn zoekopdracht werd; Buenos Aires, slaapplek bij een stel of vrouw, voor 2 nachten.
Gezien ik alleen was koos ik bewust niet voor het andere geslacht puur voor de veiligheid. Het systeem zit aardig goed in elkaar, in principe veilig maar omdat het mijn eerste keer zou zijn koos ik er toch voor om niet bij een man te gaan logeren.
Doordat slapers en aanbieders elkaar naderhand een beoordeling geven en deze beiden partijen ook een donatie kunnen geven aan de site kun je aardig zien of iemand te vertrouwen is. Na verschillende mensen een bericht te hebben gestuurd met mijn oproep beaamde Mariana en Ariel deze positief.
Het couchsurf avontuur kon beginnen!
Ze wonen vijf hoog in een appartement iets buiten het centrum. Als ik aanbel komt Ariel al naar beneden met de lift en begroet me met een zoen. Dat is hier heel gebruikelijk, zelfs als je elkaar niet goed kent. Mannen onderling doen dat ook.
Hij begint meteen enthousiast in het Spaans te praten. Dat wordt goed oefenen op deze manier. We spreken al snel af dat hij Spaans praat en ik engels, zo hebben we beide profijt van een taal leren.
Na de sleutels krijg ik al snel een bak ijs voorgeschoteld, iets wat hier standaard in de koelkast ligt. Door de vroegere Italiaanse immigranten die naar Buenos Aires kwamen is het ijs hier van topkwaliteit.
Ik vertel ze over 'mijn eiland' en via Google earth geef ik ze een kijkje 'in eigen keuken'. Toch best handig die technologie op computers.
Op hun beurt vertellen ze over hun leven in Buenos Aires en de reizen die ze gemaakt hebben.
Ariel laat me maté proeven, het drankje van Argentinië. Een drankje wat smaakt naar Lapsong Thee maar dan nog vele malen bitterder. Lekker is anders vond ik, en dat was te zien aan mijn gezicht. Ze drinken dit hier ook vooral vanuit sociaal oogpunt. De maté, met een rietje gaat gezellig dan rond, vooral in de parken zie je dat veel. Mensen die gezellig bij elkaar zitten met het drankje wat zowel warm als koud kan worden gedronken.
Het stel heeft goede banen én het geluk dat ze elk jaar wel een maand op vakantie kunnen. Iets wat voor velen in deze stad niet is weggelegd. Naar gelang het aantal werkjaren bouw je je vakantiedagen op. De meeste beginnen met twee weken en pas na drie jaar wordt dit uitgebreid. Na ongeveer zes jaar zit je dan op vijf weken vakantie maar je dient dan wel al die jaren bij hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt. Anders begin je weer van voren af aan..
De salarissen liggen hier ook nog lager maar dan hebben de meeste hebben wel een schoonmaakster. Dat dan weer wel.
Porteños eten laat, wanneer wij in Nederland Paul&Witteman kijken beginnen ze hier aan het avondeten.
Ik word meegenomen naar een klein café waar we empanadas eten, bladerdeeg gevuld met kip,vlees of groente. Met een goede fles wijn uit Argentinië is de maaltijd compleet.
Mariana verteld me dat ze toch morgen weer vroeg op moet voor haar werk. Hoe doen jullie dat dan vraag ik me af en dan nog zo laat eten. 'we nemen genoegen met minder slaap', deelt Mariana mij mee.
De volgende ochtend na het ontbijt vertrek ik, de paden op de lanen in, om de omgeving te verkennen te voet. Met een plattegrond van de stad maar ik laat mezelf liever verdwalen om te verwonderen wat ik tegenkom. Door straten waar geen toerist te zien is maar waar je het dagelijkse leven ziet van de inwoners. Oude auto's langs de kant van de weg, mooie huizen afwisselend met oude bouwvallen. Hondenuitlaters met meer dan vijf honden om zich heen en een grote bos sleutels hangend aan zijn eigen riem.
Elke stad heeft zijn eigen geur en zo ook deze. Doordat de stad vrij groen is ruikt het fris naar bomen afgewisseld met de smog van de auto's. De straten zijn nog niet zo slecht als in Bangkok waar je moet oppassen dat je niet in een groot gat valt. Beetje opletten is er wel bij, ook voor de hondenpoep.
Als ik weer thuis kom later op de avond voelt het stiekem al een beetje als thuiskomen als ik mijn eigen sleutel in het sleutelgat steek. Het stel is nog niet thuis wat mij even een heerlijk uurtje geeft om bij te komen van alle indrukken.
'Feliz Cumpleaños'! Zeg ik de volgende ochtend tegen Mariana, ze is jarig. Met allemaal zoete broodjes beginnen we aan het ontbijt. Ariel kijkt raar op als ik ook hem feliciteer, 'maar zij is jarig', probeert hij me duidelijk te maken.
Dat weet ik maar in Nederland feliciteren wij ook de familie en partners als iemand jarig is leg ik hem uit.
Dan gaat de telefoon. Het is mijn vriendinnetje Marloes die net is aangekomen en staat te wachten bij een plein.
Ik neem afscheid van Mariana en Ariel, een bijzondere ervaring die mijn eerste dagen in Buenos Aires al tot een succes hebben gemaakt.
Op naar nog meer ontdekkingen van deze stad..
Wat is couchsurfen? Bij iemand thuis logeren, op een bank en als je geluk hebt zelfs een eigen bed. Om zo echt de mensen te leren kennen die er wonen.
Spannend bij wie je terecht komt. Maar er zit meer achter dan alleen een gratis slaapplek.
Enorme gastvrijheid, én dat is onbetaalbaar ontdekte ik in Buenos Aires.
Ik ben te gast bij Mariana en Ariel. Echte porteños, inwoners van Buenos Aires. Ik ben nog geen uur binnen in hun appartement of krijg al mijn eigen sleutels. Wat een vertrouwen.
Hoe kwam ik bij hun terecht?
Wel, dat gaat allemaal via internet, via de site van couchsurfing. Nadat je een profiel hebt aangemaakt waarin je wat over jezelf verteld kan je via de site in contact komen met anderen. Voor een overnachting maar het kan ook zijn voor een koffie, eten of een evenement georganiseerd door couchsurfleden.
Mijn zoekopdracht werd; Buenos Aires, slaapplek bij een stel of vrouw, voor 2 nachten.
Gezien ik alleen was koos ik bewust niet voor het andere geslacht puur voor de veiligheid. Het systeem zit aardig goed in elkaar, in principe veilig maar omdat het mijn eerste keer zou zijn koos ik er toch voor om niet bij een man te gaan logeren.
Doordat slapers en aanbieders elkaar naderhand een beoordeling geven en deze beiden partijen ook een donatie kunnen geven aan de site kun je aardig zien of iemand te vertrouwen is. Na verschillende mensen een bericht te hebben gestuurd met mijn oproep beaamde Mariana en Ariel deze positief.
Het couchsurf avontuur kon beginnen!
Ze wonen vijf hoog in een appartement iets buiten het centrum. Als ik aanbel komt Ariel al naar beneden met de lift en begroet me met een zoen. Dat is hier heel gebruikelijk, zelfs als je elkaar niet goed kent. Mannen onderling doen dat ook.
Hij begint meteen enthousiast in het Spaans te praten. Dat wordt goed oefenen op deze manier. We spreken al snel af dat hij Spaans praat en ik engels, zo hebben we beide profijt van een taal leren.
Na de sleutels krijg ik al snel een bak ijs voorgeschoteld, iets wat hier standaard in de koelkast ligt. Door de vroegere Italiaanse immigranten die naar Buenos Aires kwamen is het ijs hier van topkwaliteit.
Ik vertel ze over 'mijn eiland' en via Google earth geef ik ze een kijkje 'in eigen keuken'. Toch best handig die technologie op computers.
Op hun beurt vertellen ze over hun leven in Buenos Aires en de reizen die ze gemaakt hebben.
Ariel laat me maté proeven, het drankje van Argentinië. Een drankje wat smaakt naar Lapsong Thee maar dan nog vele malen bitterder. Lekker is anders vond ik, en dat was te zien aan mijn gezicht. Ze drinken dit hier ook vooral vanuit sociaal oogpunt. De maté, met een rietje gaat gezellig dan rond, vooral in de parken zie je dat veel. Mensen die gezellig bij elkaar zitten met het drankje wat zowel warm als koud kan worden gedronken.
Het stel heeft goede banen én het geluk dat ze elk jaar wel een maand op vakantie kunnen. Iets wat voor velen in deze stad niet is weggelegd. Naar gelang het aantal werkjaren bouw je je vakantiedagen op. De meeste beginnen met twee weken en pas na drie jaar wordt dit uitgebreid. Na ongeveer zes jaar zit je dan op vijf weken vakantie maar je dient dan wel al die jaren bij hetzelfde bedrijf te hebben gewerkt. Anders begin je weer van voren af aan..
De salarissen liggen hier ook nog lager maar dan hebben de meeste hebben wel een schoonmaakster. Dat dan weer wel.
Porteños eten laat, wanneer wij in Nederland Paul&Witteman kijken beginnen ze hier aan het avondeten.
Ik word meegenomen naar een klein café waar we empanadas eten, bladerdeeg gevuld met kip,vlees of groente. Met een goede fles wijn uit Argentinië is de maaltijd compleet.
Mariana verteld me dat ze toch morgen weer vroeg op moet voor haar werk. Hoe doen jullie dat dan vraag ik me af en dan nog zo laat eten. 'we nemen genoegen met minder slaap', deelt Mariana mij mee.
De volgende ochtend na het ontbijt vertrek ik, de paden op de lanen in, om de omgeving te verkennen te voet. Met een plattegrond van de stad maar ik laat mezelf liever verdwalen om te verwonderen wat ik tegenkom. Door straten waar geen toerist te zien is maar waar je het dagelijkse leven ziet van de inwoners. Oude auto's langs de kant van de weg, mooie huizen afwisselend met oude bouwvallen. Hondenuitlaters met meer dan vijf honden om zich heen en een grote bos sleutels hangend aan zijn eigen riem.
Elke stad heeft zijn eigen geur en zo ook deze. Doordat de stad vrij groen is ruikt het fris naar bomen afgewisseld met de smog van de auto's. De straten zijn nog niet zo slecht als in Bangkok waar je moet oppassen dat je niet in een groot gat valt. Beetje opletten is er wel bij, ook voor de hondenpoep.
Als ik weer thuis kom later op de avond voelt het stiekem al een beetje als thuiskomen als ik mijn eigen sleutel in het sleutelgat steek. Het stel is nog niet thuis wat mij even een heerlijk uurtje geeft om bij te komen van alle indrukken.
'Feliz Cumpleaños'! Zeg ik de volgende ochtend tegen Mariana, ze is jarig. Met allemaal zoete broodjes beginnen we aan het ontbijt. Ariel kijkt raar op als ik ook hem feliciteer, 'maar zij is jarig', probeert hij me duidelijk te maken.
Dat weet ik maar in Nederland feliciteren wij ook de familie en partners als iemand jarig is leg ik hem uit.
Dan gaat de telefoon. Het is mijn vriendinnetje Marloes die net is aangekomen en staat te wachten bij een plein.
Ik neem afscheid van Mariana en Ariel, een bijzondere ervaring die mijn eerste dagen in Buenos Aires al tot een succes hebben gemaakt.
Op naar nog meer ontdekkingen van deze stad..
-
19 Januari 2012 - 14:38
Janne:
Leuk leuk leuk! Ik voel het kriebelen, haha! Die mate gaat hier ook regelmatig rond, ik ben er inmiddels aan gewend en die bittere smaak is nu te doen (heeeeel veel suiker helpt?).
Dikke smakkerd aan Marloes ook. Geniet dames! xxxx -
19 Januari 2012 - 14:45
Jess:
Wat een super leuk verhaal en boeiend geschreven!
Ha van die felicitaties aan iedereen heb ik ook al verschillende keren meegemaakt, maar blijf het doen! Grappig.. -
19 Januari 2012 - 15:53
Henrieke:
Hoi marloes!
Wat een leuk verhaal. Had idd al eens van couchsurfing gehoord.
Leuk dat je ook meteen zo gastvrij wordt ontvangen.
Heel veel plezier daar en ik blijf je volgen ;P
xxx henrieke -
19 Januari 2012 - 16:12
Petra Van Keulen:
Alweer een mooi en boeiend reisverslag, leven is ontmoeten en dat doe je ook steeds weer! Succes met het verdere avontuur!xxx -
19 Januari 2012 - 19:12
Jellie:
Wat een ontzettend leuke manier om het land en de bewoners te leren kennen en supergastvrij. Ik ben nu al jaloers. Geniet er van en blijf zulke leuke verhalen schrijven, ik hang aan de lippen. Liefs -
19 Januari 2012 - 19:35
Wietske:
Leuk om te lezen! En mooie (sommige herkenbare) plaatjes. Geniet ervan!
Liefs Wiets -
19 Januari 2012 - 19:54
Armijn:
Heerlijk, kom er helemaal in! Klinkt als een heel goed begin :D . Ben benieuwd naar meer verhalen.
Veel plezier ook nu met Marloes! Xxx -
19 Januari 2012 - 20:51
Gerda Ten Kate:
hoi marloes,
wat een leuk "binnenkomen"in argentinie. en wat een leuke lui ! veel plezier samen met de andere marloes ! groetjes uit een regenachtig grunnen !!!
gerda en sjoerd -
19 Januari 2012 - 20:51
Gerda Ten Kate:
hoi marloes,
wat een leuk "binnenkomen"in argentinie. en wat een leuke lui ! veel plezier samen met de andere marloes ! groetjes uit een regenachtig grunnen !!!
gerda en sjoerd -
20 Januari 2012 - 08:50
HarryMeijer Blaricum:
Ha Marloes. Dit wordt weer een spannende en boeiende reis. Leuk om op zo'n manier kennis te maken met wild vreemde mensen.
Groeten Harry.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
