It's a jungle out there! Sabah, Borneo
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
12 Augustus 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
In Sabah bevindt zich het hoogste punt van Zuidoost Azië, de berg Kinabalu. Met zo'n 4095 m en nog steeds in groei geen gemakkelijke klim, de gemiddelde mens doet er twee dagen over. De wereldrecords staan echter op minder dan 3 uur. Het uitzicht van de top moet met helder weer echt adembenemend zijn maar de weergoden waren mij niet goed gezind, iets wat mij niet slecht uitkwam, het beklimmen liet ik liever aan anderen over. Om toch nog een beetje beweging te krijgen, samen met twee Deense meiden wel een trek gedaan in het bijbehorende nationale park, in de stromende regen wel te verstaan. Echt warm kregen we het daarna niet meer, een ijzige koude wind guurde om onze lodge, snel op naar de zon!
Na een vijf uur durende busrit en eindeloos zoeken naar een hostel bevind ik me die avond in Sandakan wat aan de oostkust ligt van Sabah. Ik ben wel weer even klaar met steden, snel op zoek naar rust. Dat vind ik zeker want de volgende dag verblijf ik in Pakanan Dii Resort, Sepilok, een prachtige plek midden in de natuur met leuk opgezette huisjes en je denkt echt dat ze een nul van de rekening hebben afgehaald. Sepilok is de plek om de orang oetan te zien, wat ook wel jungle man betekent. Ze hebben hier een opvang voor deze apen waar ze worden geleerd om te overleven in de natuur. Het centrum bevind zich aan de rand van het bos en de apen komen soms hier terug bij voedertijd als ze zelf geen eten hebben kunnen vinden. Bij aankomst blijkt al snel dat massa de overhand heeft, kortom meer aapjes met camera's in de aanslag dan echte apen, slingerend aan een boom. De bezoekers kunnen geen minuut hun kaken op elkaar houden, iets waar de aap niet van houdt en ik ook het snel voor gezien hou. In het park waar je ook wandelingen kan maken loop ik snel voor de meute uit zodat je wat meer kans heb om een aap in het wild te zien. Na een tijdje lopen realiseer ik me dat het misschien niet heel verstandig is om hier alleen rond te dwalen, soms kunnen de orang oetans wel eens agressief worden. Net als ik rechtsomkeert wil maken komt er iemand aan, samen lopen we naar het eindpunt en pakken nog wat gesloten paden erbij, af en toe moet je even eigenwijs zijn. Na nog een keer naar het voederplatform te hebben gelopen en ook hier zonder resultaat is er lichtelijk teleurstelling. We worden weggestuurd door een ranger, we hadden het park allang moeten verlaten want het gaat tussen de middag dicht. Richting de uitgang kijk ik nog eens omhoog en ja hoor, een moeder aap met een baby in de bomen. Als we verder willen lopen komt er net een ranger ons tegemoet met nog een orang oetan aan zijn hand, nu staan we echt op een meter afstand. Van het pad afgaan en niet de massa volgen en een beetje geduld werd rijkelijk beloond, echt geweldig om ze van dichtbij te zien.
De volgende dag werd ik opgehaald voor een driedaagse Jungle tour aan de Kinabatangan rivier. Deze rivier is de langste van Sabah waar je veel wilde dieren kan spotten.
Bij aankomst kom ik al een paar bekende gezichten tegen, iedereen doet toch een beetje dezelfde route hier. Dat blijkt later ook, de lodge is volgeboekt en er verblijft zo'n 70 man. Ik had het me iets anders voorgesteld..
Op de eerste boottocht zien we meteen al veel apen, onder andere de proboscis monkey, na de orang oetan een bekende aap van Borneo en ook mooie vogels en grote hagedissen. Een avondwandeling stond ook op het programma maar het voelde een beetje idioot om in groepjes van tien door het bos te banjeren met grote zaklampen. Mike en Frank die ik hier had ontmoet vonden dat ook en zo zijn we daarna zelf op eigen houtje verder gegaan. Het is intrigerend als je met je zaklampje op een plant schijnt en dat je na tien seconden er zoveel tot leven komt.
De volgende dag stond er ook weer twee boottochten gepland waar ik toen eindelijk de krokodil heb gezien in zijn eigen leefgebied.
Het werd gezegd dat vroeger de aap van boom tot boom kon van de ene kant van Borneo naar de andere kant, zonder de grond te raken. Helaas is dit niet meer het geval en hoewel er nu wel projecten zijn opgezet om de natuur te behouden en nieuwe bomen te planten heeft de overheid daarnaast ook geheel plannen die in eigenbelang zijn. Zo is het bos rond de lodge vrij nieuw, vroeger was het allemaal omgekapt maar door de jaren is er veel geplant en liepen we al snel echt de jungle in. Met een leuke groep en een gids ( die al snel een trouwring voor mij maakte van een tak) een paar uur in de bush bush gelopen met als gevolg hele vieze schoenen en enge bloedzuigers op mijn been. Rond de lodge bevinden zich ook olifanten maar helaas hielden die zich goed schuil.
De volgende dag was het alweer tijd om te vertrekken en afscheid te nemen van een paar fantastische mensen. Het was zeker een ervaring om zo de dieren in het wild te zien maar ook wel een beetje ironisch want door bosbekappingen voor de oil-palm industrie wordt hun leefgebied steeds kleiner wat ze dwingt om bij de rivier te leven.
Bij terugkomst bij het resort waar ik eerder verbleef word ik met open armen ontvangen en ze wisten zelfs nog mijn naam, voelt toch een beetje als thuiskomen. Sabah is een mooi stukje van Borneo maar wat helaas wel onder druk staat door een snelle bevolkingsgroei alsmede als toerisme. Ga er heen voordat het te laat is!
Donderdag vlieg ik naar Khota Bharu wat helemaal in het noorden van Maleisie ligt waar ik vandaar naar de eilandengroep Perhentians wil. De zee roept me; Marloes kom je deze kant op?
Na een vijf uur durende busrit en eindeloos zoeken naar een hostel bevind ik me die avond in Sandakan wat aan de oostkust ligt van Sabah. Ik ben wel weer even klaar met steden, snel op zoek naar rust. Dat vind ik zeker want de volgende dag verblijf ik in Pakanan Dii Resort, Sepilok, een prachtige plek midden in de natuur met leuk opgezette huisjes en je denkt echt dat ze een nul van de rekening hebben afgehaald. Sepilok is de plek om de orang oetan te zien, wat ook wel jungle man betekent. Ze hebben hier een opvang voor deze apen waar ze worden geleerd om te overleven in de natuur. Het centrum bevind zich aan de rand van het bos en de apen komen soms hier terug bij voedertijd als ze zelf geen eten hebben kunnen vinden. Bij aankomst blijkt al snel dat massa de overhand heeft, kortom meer aapjes met camera's in de aanslag dan echte apen, slingerend aan een boom. De bezoekers kunnen geen minuut hun kaken op elkaar houden, iets waar de aap niet van houdt en ik ook het snel voor gezien hou. In het park waar je ook wandelingen kan maken loop ik snel voor de meute uit zodat je wat meer kans heb om een aap in het wild te zien. Na een tijdje lopen realiseer ik me dat het misschien niet heel verstandig is om hier alleen rond te dwalen, soms kunnen de orang oetans wel eens agressief worden. Net als ik rechtsomkeert wil maken komt er iemand aan, samen lopen we naar het eindpunt en pakken nog wat gesloten paden erbij, af en toe moet je even eigenwijs zijn. Na nog een keer naar het voederplatform te hebben gelopen en ook hier zonder resultaat is er lichtelijk teleurstelling. We worden weggestuurd door een ranger, we hadden het park allang moeten verlaten want het gaat tussen de middag dicht. Richting de uitgang kijk ik nog eens omhoog en ja hoor, een moeder aap met een baby in de bomen. Als we verder willen lopen komt er net een ranger ons tegemoet met nog een orang oetan aan zijn hand, nu staan we echt op een meter afstand. Van het pad afgaan en niet de massa volgen en een beetje geduld werd rijkelijk beloond, echt geweldig om ze van dichtbij te zien.
De volgende dag werd ik opgehaald voor een driedaagse Jungle tour aan de Kinabatangan rivier. Deze rivier is de langste van Sabah waar je veel wilde dieren kan spotten.
Bij aankomst kom ik al een paar bekende gezichten tegen, iedereen doet toch een beetje dezelfde route hier. Dat blijkt later ook, de lodge is volgeboekt en er verblijft zo'n 70 man. Ik had het me iets anders voorgesteld..
Op de eerste boottocht zien we meteen al veel apen, onder andere de proboscis monkey, na de orang oetan een bekende aap van Borneo en ook mooie vogels en grote hagedissen. Een avondwandeling stond ook op het programma maar het voelde een beetje idioot om in groepjes van tien door het bos te banjeren met grote zaklampen. Mike en Frank die ik hier had ontmoet vonden dat ook en zo zijn we daarna zelf op eigen houtje verder gegaan. Het is intrigerend als je met je zaklampje op een plant schijnt en dat je na tien seconden er zoveel tot leven komt.
De volgende dag stond er ook weer twee boottochten gepland waar ik toen eindelijk de krokodil heb gezien in zijn eigen leefgebied.
Het werd gezegd dat vroeger de aap van boom tot boom kon van de ene kant van Borneo naar de andere kant, zonder de grond te raken. Helaas is dit niet meer het geval en hoewel er nu wel projecten zijn opgezet om de natuur te behouden en nieuwe bomen te planten heeft de overheid daarnaast ook geheel plannen die in eigenbelang zijn. Zo is het bos rond de lodge vrij nieuw, vroeger was het allemaal omgekapt maar door de jaren is er veel geplant en liepen we al snel echt de jungle in. Met een leuke groep en een gids ( die al snel een trouwring voor mij maakte van een tak) een paar uur in de bush bush gelopen met als gevolg hele vieze schoenen en enge bloedzuigers op mijn been. Rond de lodge bevinden zich ook olifanten maar helaas hielden die zich goed schuil.
De volgende dag was het alweer tijd om te vertrekken en afscheid te nemen van een paar fantastische mensen. Het was zeker een ervaring om zo de dieren in het wild te zien maar ook wel een beetje ironisch want door bosbekappingen voor de oil-palm industrie wordt hun leefgebied steeds kleiner wat ze dwingt om bij de rivier te leven.
Bij terugkomst bij het resort waar ik eerder verbleef word ik met open armen ontvangen en ze wisten zelfs nog mijn naam, voelt toch een beetje als thuiskomen. Sabah is een mooi stukje van Borneo maar wat helaas wel onder druk staat door een snelle bevolkingsgroei alsmede als toerisme. Ga er heen voordat het te laat is!
Donderdag vlieg ik naar Khota Bharu wat helemaal in het noorden van Maleisie ligt waar ik vandaar naar de eilandengroep Perhentians wil. De zee roept me; Marloes kom je deze kant op?
-
12 Augustus 2010 - 08:59
Antsje:
Hey Marloes,
Ik vind t echt gaaf om elke keer je verhalen te lezen! Tijdens Henrieke haar verjaardag waren Marja en Inge er ook en hebben we het over jouw avonturen gehad! We waren alle 4 best wel jaloers op je hoor! hahah Echt top dat je dit allemaal doet!Geniet er van...
X Antsje -
12 Augustus 2010 - 20:01
Harry Meijer:
Ik moet het toch even kwijt: Wat lijk jij op je moeder en ik bof, want als alles doorgaat zoals gepland eten wij over een dag of 11 in de Drie Grapen! Nee niet jaloers zijn, jouw omgeving, het klimaat zijn veel beter. Hier is het fris, bewolkt, al ruim twee weken wat minder. Hé Marloes, het is een eindeloze reis. Nogmaals, veel plezier. -
13 Augustus 2010 - 08:15
Mimi:
prachtig verslag - hoef er nu zelf niet meer heen! -
18 Augustus 2010 - 10:28
Marlien:
lekker eigenwijs zijn en toch meer zien dan de rest klinkt me wel bekend in de oren.. Op die manier beleef je t toch net ff anders dan de massa!
Wanneer ga je naar Thailand en wat zijn daar je plannen??
Ik krijg trouwens geen mail eer van je nieuwe verhalen..??!:S
Reis jenu alleen waar is koen?liefs kus
-
21 Augustus 2010 - 14:29
Oma Wies:
Nog 2.5 week en dan knuffelen we elkander weer! Zit nu bij Margareth en daar zijn we alle foto's aan het bekijken. Heel veel liefs en een dikke zoen van oma.
En de groetjes van Margareth en Willemijn. -
22 Augustus 2010 - 07:46
Ilse:
Wat gaaf zeg allemaal! Geniet er nog even van en (eindelijk kan ik het zeggen. ;)) Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
