In hogere sferen in Cusco
Door: marloes
Blijf op de hoogte en volg marloes
07 Maart 2012 | Peru, Cuzco
Machu Picchu. De oude Inca stad. Volgens velen een spirituele plek, net als de omgeving eromheen en net als de stad Cusco. De energie is er voelbaar. Helemaal na een pisco sour. Of een meditatie sessie. Oppassen voor de taxi’s in de kleine smalle straatjes. Een stad waar de meeste reizigers langer blijven dan gepland was. Genieten van culinaire heerlijkheden als Alpaca, cavia of een vegetarische lomo saltado. En voor het slapen gaan wat homeopatische druppeltjes van mijn yogaleraar Jorge.
En daar sta ik dan in de stromende regen bovenop een berg, overkijkend over Machu Picchu. Een oude Inca stad, hoog in de bergen. Waarom leefden de Inca’s hier? Daar zijn de meningen over verdeeld. De ligging van deze stad is uiterst merkwaardig. Zo afgesloten van de rest van de wereld. Het geeft mij naast een gevoel van vrijheid ook een eenzaam gevoel. Zelfs nu in deze tijd in het dorp Aquas Calientes, aan de voet van Machu Picchu. Alleen bereikbaar per trein. Zo afgelegen. Dat zou mij benauwen. Misschien hetzelfde gevoel wat toeristen weleens hebben als ze een eiland bezoeken? Wat het weer betreft, tref ik het niet. Het regent de hele dag door met veel bewolking. Het zicht reikt niet ver. Maar ik blijf net zolang wachten tot de mist even verdwijnt om dé foto te maken. Veel bezoekers gaan vroeg in de ochtend op pad om naar boven te lopen om als eerste het park in te mogen. Of doen de Inca trail, een paar dagen lopen zoals de Inca’s vroeger deden. Gezien ik met de bus omhoog ben gekomen naar de ingang van het park, loop ik terug met nog drie jongens. Toch nog een beetje beweging. Na een uur wandelend naar beneden langs stenen trapjes bereiken we weer het dorp Aguas Calientes. Mijn benen trillen van de gezette stappen. Ook al was het bergafwaarts, nog steeds pittig. Een heerlijk stuk Alpacha vlees maakt het helemaal goed. De wol van deze dieren, die lijken op een lama, wordt gebruikt voor kleding. Mutsen,handschoenen,sjalen alles is ervan te koop. Ik hou het maar bij een maaltijd.
In de avond kom ik aan in Cusco, waar ik verblijf bij Maria, die een B&B runt. Een lieve vrouw die als een moeder voor je zorgt. Ook Julie, mijn Australische vriendin, verblijft hier. We volgen samen in de ochtend yoga en aansluitend Spaanse les. Even een paar dagen van ritme. In Cusco stikt het van de healers, sjamanen en charlatans. Vind dan maar eens een goede. Gelukkig tref ik het met mijn yoga leraar Jorge die ook accupunctuur doet. Ik vind het altijd interessant hoe anderen in het leven staan en over bepaalde dingen denken. Maar daarin vergeet ik niet mijn eigen gedachtes en ervaringen. En blijf daarin trouw aan mezelf. Iedereen heeft zijn eigen waarheid, en die laat ik in zijn waarde. Zoals Mike, die ook yoga volgt in dezelfde klas. Hij heeft veel sjamaan sessies gehad en heftige ervaringen in de jungle. Wellicht door de planten die men daar neemt om te hallucineren of in een trance te komen. Nu wil hij mensen ontwaken, laten zien waar het leven om gaat. Maar is hijzelf niet onderweg? Ik heb mijn twijfels. Door hem komen we wel bij Jorge zijn praktijk terecht waar accupuntuur wordt gedaan. Ik ben geen fan van naalden. Van mijn stokje gaan met inentingen is eerder regel dan uitzondering. Maar ik ben altijd in voor wat nieuws, een ervaring die kan verrijken. Jorge vraagt Julie en mij eerst of we klachten hebben. Wat is het dan fijn om te zeggen tegen een arts; ‘ Nee ik voel me gezond’. Maar uit interesse lig ik later op de behandeltafel. Jorge doet het op zijn Duits, er wordt via de naalden een vloeistof in mijn lijf ingespoten.Ook wel neuraaltherapie genoemd. Het voelt alsof een grote mug je flink te grazen neemt. Prettig is anders. Na de behandeling mogen we nog een selectie maken uit Bach bloesem therapie. Daar ben ik wel bekend mee. Dit zijn plantenextracten die positief werken op emoties. Volledig natuurlijk en ongevaarlijk. Ik mag er vier uit kiezen en daarvan behoor ik elke dag een paar druppels in te nemen. Later kijk ik op internet naar de Nederlandse betekenis van de vier. Verbaasd me toch wel dat ze alle vier kloppen. Bijvoorbeeld tuinkamperfoelie. Deze is bedoelt om je meer in het heden te laten leven en het verleden te laten voor wat het is. Je leeft dan teveel in je herinneringen en in nostalgie. En dat was iets waar ik me de laatste weken al bewust van was. Dacht ik vorig jaar vooral veel terug aan mijn tijd in Australië, nu veel aan Terschelling. Alsof er een tijdsvertraging is. Maar ik leef nu! Wat overigens niet wil zeggen dat ik niet geniet.Want dat doe ik dan wel weer. En heb ook geen last van heimwee. Maar mijn geest vliegt te vaak terug naar huis.Een kwestie van training van je mind, je verstand. Maar misschien helpen de druppels ook wel wat. Na dit alles vind ik het wel even genoeg. Tijd voor down to earth bezigheden.
Zo staan Julie en ik later op de dansvloer in een lokale discotheek. Hier kan je ook meteen een tattoo laten zetten. Ik vraag me af hoeveel mensen er de volgende dag niet wakker werden met spijt van een gezette tattoo. Ik zal er in ieder geval niet toebehoren want heb wel even genoeg naalden gehad vandaag.
Pisco Sour is het lokale drankje van Peru. Een destilaat van druiven gemengd met limoensap, eiwit en suiker. Maar op grote hoogte is het verstandig om niet teveel alcohol tot je te nemen. Ik word er kortademig van. Als we later terug lopen naar huis valt het ons op hoeveel politie er wel niet loopt. Op elke hoek van een straat staat wel een agent. Wat wel een veilig gevoel geeft. Maar ook vraag ik me af of het dan dus nodig is. We komen in ieder geval weer veilig thuis aan. De volgende ochtend voelt het alsof ik wakker word in mijn eigen bed. Gek dat je na een paar dagen je al zo thuis kan voelen. Ik ben altijd van net na het hoogtepunt weggaan als ik me ergens prettig voel op reis. Tijd om weer de backpack te pakken. Want er staat nog meer avontuur te wachten!
En daar sta ik dan in de stromende regen bovenop een berg, overkijkend over Machu Picchu. Een oude Inca stad, hoog in de bergen. Waarom leefden de Inca’s hier? Daar zijn de meningen over verdeeld. De ligging van deze stad is uiterst merkwaardig. Zo afgesloten van de rest van de wereld. Het geeft mij naast een gevoel van vrijheid ook een eenzaam gevoel. Zelfs nu in deze tijd in het dorp Aquas Calientes, aan de voet van Machu Picchu. Alleen bereikbaar per trein. Zo afgelegen. Dat zou mij benauwen. Misschien hetzelfde gevoel wat toeristen weleens hebben als ze een eiland bezoeken? Wat het weer betreft, tref ik het niet. Het regent de hele dag door met veel bewolking. Het zicht reikt niet ver. Maar ik blijf net zolang wachten tot de mist even verdwijnt om dé foto te maken. Veel bezoekers gaan vroeg in de ochtend op pad om naar boven te lopen om als eerste het park in te mogen. Of doen de Inca trail, een paar dagen lopen zoals de Inca’s vroeger deden. Gezien ik met de bus omhoog ben gekomen naar de ingang van het park, loop ik terug met nog drie jongens. Toch nog een beetje beweging. Na een uur wandelend naar beneden langs stenen trapjes bereiken we weer het dorp Aguas Calientes. Mijn benen trillen van de gezette stappen. Ook al was het bergafwaarts, nog steeds pittig. Een heerlijk stuk Alpacha vlees maakt het helemaal goed. De wol van deze dieren, die lijken op een lama, wordt gebruikt voor kleding. Mutsen,handschoenen,sjalen alles is ervan te koop. Ik hou het maar bij een maaltijd.
In de avond kom ik aan in Cusco, waar ik verblijf bij Maria, die een B&B runt. Een lieve vrouw die als een moeder voor je zorgt. Ook Julie, mijn Australische vriendin, verblijft hier. We volgen samen in de ochtend yoga en aansluitend Spaanse les. Even een paar dagen van ritme. In Cusco stikt het van de healers, sjamanen en charlatans. Vind dan maar eens een goede. Gelukkig tref ik het met mijn yoga leraar Jorge die ook accupunctuur doet. Ik vind het altijd interessant hoe anderen in het leven staan en over bepaalde dingen denken. Maar daarin vergeet ik niet mijn eigen gedachtes en ervaringen. En blijf daarin trouw aan mezelf. Iedereen heeft zijn eigen waarheid, en die laat ik in zijn waarde. Zoals Mike, die ook yoga volgt in dezelfde klas. Hij heeft veel sjamaan sessies gehad en heftige ervaringen in de jungle. Wellicht door de planten die men daar neemt om te hallucineren of in een trance te komen. Nu wil hij mensen ontwaken, laten zien waar het leven om gaat. Maar is hijzelf niet onderweg? Ik heb mijn twijfels. Door hem komen we wel bij Jorge zijn praktijk terecht waar accupuntuur wordt gedaan. Ik ben geen fan van naalden. Van mijn stokje gaan met inentingen is eerder regel dan uitzondering. Maar ik ben altijd in voor wat nieuws, een ervaring die kan verrijken. Jorge vraagt Julie en mij eerst of we klachten hebben. Wat is het dan fijn om te zeggen tegen een arts; ‘ Nee ik voel me gezond’. Maar uit interesse lig ik later op de behandeltafel. Jorge doet het op zijn Duits, er wordt via de naalden een vloeistof in mijn lijf ingespoten.Ook wel neuraaltherapie genoemd. Het voelt alsof een grote mug je flink te grazen neemt. Prettig is anders. Na de behandeling mogen we nog een selectie maken uit Bach bloesem therapie. Daar ben ik wel bekend mee. Dit zijn plantenextracten die positief werken op emoties. Volledig natuurlijk en ongevaarlijk. Ik mag er vier uit kiezen en daarvan behoor ik elke dag een paar druppels in te nemen. Later kijk ik op internet naar de Nederlandse betekenis van de vier. Verbaasd me toch wel dat ze alle vier kloppen. Bijvoorbeeld tuinkamperfoelie. Deze is bedoelt om je meer in het heden te laten leven en het verleden te laten voor wat het is. Je leeft dan teveel in je herinneringen en in nostalgie. En dat was iets waar ik me de laatste weken al bewust van was. Dacht ik vorig jaar vooral veel terug aan mijn tijd in Australië, nu veel aan Terschelling. Alsof er een tijdsvertraging is. Maar ik leef nu! Wat overigens niet wil zeggen dat ik niet geniet.Want dat doe ik dan wel weer. En heb ook geen last van heimwee. Maar mijn geest vliegt te vaak terug naar huis.Een kwestie van training van je mind, je verstand. Maar misschien helpen de druppels ook wel wat. Na dit alles vind ik het wel even genoeg. Tijd voor down to earth bezigheden.
Zo staan Julie en ik later op de dansvloer in een lokale discotheek. Hier kan je ook meteen een tattoo laten zetten. Ik vraag me af hoeveel mensen er de volgende dag niet wakker werden met spijt van een gezette tattoo. Ik zal er in ieder geval niet toebehoren want heb wel even genoeg naalden gehad vandaag.
Pisco Sour is het lokale drankje van Peru. Een destilaat van druiven gemengd met limoensap, eiwit en suiker. Maar op grote hoogte is het verstandig om niet teveel alcohol tot je te nemen. Ik word er kortademig van. Als we later terug lopen naar huis valt het ons op hoeveel politie er wel niet loopt. Op elke hoek van een straat staat wel een agent. Wat wel een veilig gevoel geeft. Maar ook vraag ik me af of het dan dus nodig is. We komen in ieder geval weer veilig thuis aan. De volgende ochtend voelt het alsof ik wakker word in mijn eigen bed. Gek dat je na een paar dagen je al zo thuis kan voelen. Ik ben altijd van net na het hoogtepunt weggaan als ik me ergens prettig voel op reis. Tijd om weer de backpack te pakken. Want er staat nog meer avontuur te wachten!
-
07 Maart 2012 - 21:49
Antsje:
Hey marloes! Net als de vorige keer lees ik weer al je verhalen!wat een avontuur..ik zie het helemaal voor me!je zou er een boek over moeten schrijven!ik heb nog steeds veel respect voor je.."alleen" reizen, dingen ondernemen enz. wat zal jij een mooie verhalen later aan je kinderen/kleinkinderen kunnen vertellen!je kunt trots zijn op jezelf!!geniet van alles!! Liefs Antsje -
08 Maart 2012 - 07:25
HarryMeijer Blaricum:
Ha Marloes,
Ik moet heel eerlijk zeggen, dat ik het helemaal niet heb met alternatieve "geneeskunde". Het brengt je eerder daar waar je helemaal niet wilt eindigen.
Oké, de reis op zich is geweldig en het ontdekken van een andere cultuur is heel leerzaam. Je krijgt een heel andere kijk op het leven.
Bij ons schijnt voor de verandering de zon. Het is nog wel fris, maar alles ziet er al wat vrolijker uit met zo veel licht.
Groetjes uit Blaricum. -
09 Maart 2012 - 18:55
Harry Zeist:
Hoi Marloes,
Wat een ervaring,
Naar de top van bergen ,inca lokatie en dan terug en op aarde,wat een rust om te lezen dat je trouw aan jezelf blijf,op naar het volgende feest
Groet Harry en Fiet -
10 Maart 2012 - 23:20
Gerda:
hoi marloes !
wat een prachtige verhalen !! je durft het aan om in de vreemde ontdekkingen te doen, maar toch jezelf te blijven !
Groeten uit ook een prachtig land met sneeuw en indrukwekkende bergen !
Groetjes uit lech van sjoerd en gerda en kids. -
11 Maart 2012 - 18:07
Giep,Rineke Franzen.:
Maak vooral veel pret en geniet van je prentenboek!Waarschijnlijk zien we elkaar met Pasen op het eiland! Hartelijke groeten! Giep en Rineke Franzen. -
11 Maart 2012 - 18:07
Giep,Rineke Franzen.:
Maak vooral veel pret en geniet van je prentenboek!Waarschijnlijk zien we elkaar met Pasen op het eiland! Hartelijke groeten! Giep en Rineke Franzen. -
13 Maart 2012 - 17:52
Vul Hier Je Naam In.:
Vul hier je reactie in...Hallo,marloes,
heb schandelijk niets van me laten horen,maar hoor van papa en mama dat je nu al snel weer thuiskomt.
hebben gisteren een geweldige avond gehad,maar dat hoor je wel van mama.tot gauw,liefs van Nina en jaap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
